De meest kletsnatte wijnkelder ter wereld

Bron: blogs.tijd.be

Lezers die het geluk hebben over een mooie kelderruimte te beschikken, moeten toch steeds veel tijd en geld investeren om van deze ruimte ook een volwaardige wijnkelder te maken. En hem zo te houden, want één van de grootste kwelduivels voor de eigenaar is steeds: overdreven humiditeit.

Objectief gesproken is een te droge bewaarruimte echter nog slechter, omdat daardoor de kurken kunnen uitdrogen en verkruimelen, met alle oxidatieproblemen van dien. Maar een té vochtige kelder vormt vooral een esthetisch probleem: de capsules kunnen roesten en de wijnlabels beschimmelen, wat uiteindelijk ook de marktwaarde van de fles in kwestie aantast.

De zegen van de zee
Maar laat er in Italië nu net een wijnhandelaar leven die doelbewust de meest kletsnatte kelder heeft uitgezocht die hij maar kon bedenken, om er zijn mousserende wijn in te stockeren. We hebben het hier over Piero Lugano, ex-kunstenaar die zich in 1978 herschoolde tot wijnhandelaar en zijn wijnwinkel opende aan de Italiaanse Rivière. Na een paar jaar begon hij overigens ook zijn eigen wijngamma te produceren. Uiteindelijk kreeg hij het idee om ook bubbels te maken, samengesteld uit een hele reeks autochtone druivenvariëteiten die werden geplukt langs de Mediterrrane Golfo Paradiso-kustlijn.

Piero Lugano kampte echter met één praktisch probleem: de nodige stockageruimte om de bubbels-in-wording, die hij volgens de traditionele champagnemethode met tweede gisting op fles wou maken, rustig te laten aanrijpen. Blijkbaar geïnspireerd door de talrijke verhalen over stokoude champagnes die de voorbije jaren met succes uit allerlei scheepswrakken werden opgevist, kreeg Piero dé ingeving: waarom zijn rijpende moussewijn niet in de zee bewaren? Toch plaats zat? (lees o.a. Oudste champagne weldra onder de hamer of Hoe smaakt een champagne van 2 eeuwen oud?).

In een interview met de lokale media lichtte Lugano zijn argumentatie voor deze onderwaterkelder toe: “Zo’n ruimte op de zeebodem om flessen te bewaren, is objectief gezien zelfs beter dan een ondergrondse kelder, met name voor mousserende wijn. De temperatuur is er namelijk perfect, zonlicht ontbreekt totaal, het water verhindert dat er ook maar de geringste dosis lucht in de fles doordringt en bovendien heerst er beneden een constante tegendruk, waardoor de belletjes intact blijven.”

Hij haalde zelfs nog een vijfde technisch argument uit de kast: “Door de onderwaterstroming worden de flessen permanent lichtjes gewiegd, waardoor de gistpartikels door de wijn blijven bewegen."

Zestig meter diep
Een redenering waar geen speld tussen te krijgen was, maar dat was eventjes buiten de Italiaanse bureaucratie gerekend. Piero Lugano moest eerst opboksen tegen veel njets, niet alleen omdat het plan vrij ‘ongewoon’ leek, maar ook omdat hij zijn flessen wou bewaren in een beschermde zone, de zogeheten Area Marina Protetta di Portofino.

Maar Italië zou Italië niet zijn als er niet genetwerkt kon worden en het plan voor de onderzeese wijnkelder belandde op tafel bij het Ministerie van Landbouw en Visserij in Rome. En daar vond men het een ‘cool’ idee. Na een wetenschappelijk onderzoek door de universiteit van Genua m.b.t. de eventuele gevolgen van zo’n onderzees kelderproject op het fragiele ecosysteem - conclusie bleek overigens: zero impact - zetten ook de lokale autoriteiten het licht op groen.

De wetenschappers prikten de ideale locatie vast en Piero Lugano kon medio 2009 eindelijk 6.500 flessen van zijn ‘oogst 2008 Brut Nature’ tot een diepte van zo’n 60 meter laten zakken. Daarvoor gebruikte hij speciaal ontworpen, roestvrije stainless-stalen kooien. Een wijnvariatie op oester- of mosselbanken.

Wijn houdt van water
Nog eens een goede 13 maanden later werd deze experimentele bubbelcollectie weer opgevist. Hadden de flessen deze toch radicale methode overleefd? Volgens Lugano waren alle exemplaren nog 100% intact - zij het royaal bedekt met algen en allerlei onderzees leven, waaronder zeesterren en oesters, die netjes werden verwijderd - , en toen de eerste fles van deze ‘Abissi’-cuvée werd geopend, bleken de proevers zeer tevreden over het eindresultaat. Ze spraken over een krachtige moussekraag, gevolgd door een boeket van gekarameliseerde limoenzeste en gedroogde bloemblaadjes, met een toets van gebakken appel en piment. In de mond verrassend zacht en rijp, flirtend met zoet, met impressies van witte perzik en een droge, minerale, zelfs zilte afdronk.

Na dit blijkbaar succesvol experiment, was Piero Lugano niet meer te stoppen en deze zomer werd de tweede oogst opgevist, de Abissi millésime 2009.

Benieuwd wanneer deze aquawijncultuur navolgers krijgt.

Glera of Prosecco?

Glera is een witte druif van Italiaanse afkomst. Deze druif werd tot 2009 Prosecco genoemd.

De Glera-druif is een relatief neutrale druivensoort, welke voornamelijk gekweekt is voor gebruik in Italiaanse mousserende wijnen, namelijk de frizzante en spumante uit de Prosecco DOCG en DOC gebieden. Er bestaan als uitzondering ook stille wijnen van de Glera-druif.

De Glera-druif groeit voornamelijk in Italiaanse regio Veneto en traditioneel gezien in het gebied Conegliano en Valdobbiadene, bij de heuvels ten noorden van Treviso.

Waarom is de naam in 2009 veranderd:

Vanuit het verleden was Prosecco verankert aan zowel de druif-soort als de mousserende wijn afkomstig van de druif. Prosecco di Conegliano-Valdobbiadene, Prosecco di Conegliano en Prosecco di Valdobbiadene hadden allen de DOC status. Naast het DOC gebied was het IGT gebied gelegen. Naar verloop van tijd ontstond en veel vraag naar een exclusieve status voor de Prosecco. Het DOCG gebied voor Prosecco di Conegliano e Valdobbiadene deed zijn intrede. Door deze ontwikkeling ontstond er een probleem. De druif die was gekweekt over een groot gebied had dezelfde naam als de "protected designation of origin" DOCG). Om dit probleem op te lossen had men de oude "Glera" opnieuw geïntroduceerd als druif-soort vanaf het moment dat de DOCG-aanduiding in 2009 zijn intrede had gedaan. Dit deed men niet alleen vanwege deze overlapping. Ook wilde men de mogelijkheid  reduceren om mousserende wijn uit een ander gebied dan de aangewezen officiële gebieden te labelen als Prosecco door de druif-soort aan te duiden.

Glera is ook wel bekend onder de synoniemen Ghera, Glere, Grappolo Spargolo, Posecco Tondo, Prosecco, Prosecco Balbi, Prosecco Bianco, Prosecco Nostrano, Prosecco Tondo, Proseko Sciprina, Serpina, en Uva Pissona

Nieuw in Nederland - Anna Spinato!

Nieuw in Nederland is het Italiaanse wijnhuis Anna Spinato. Ze vertegenwoordigen uitstekende flessen prosecco met uiteenlopende thema's. Voor ieder wat wils! Zie onderstaande afbeeldingen of surf naar www.spinato.it. Importeur: www.flesjeprosecco.nl

Nu ook op Lovely Package: http://lovelypackage.com/anna-spinato/

De speelse/hippe flessen:

Prosecco Spumante DOC 4OR 0,75 liter

Mini Prosecco Frizzante DOC 200 ml

Shique en zeer mooi afgewerkte flessen (soort linnen geweven etiket):

VALDOBBIADENE PROSECCO SUPERIORE SPARKLING

Denominazione di Origine Controllata e Garantita Bru 

PROSECCO SEMI-SPARKLING

Denominazione di Origine Controllata “SPAGO”

PROSECCO SPARKLING

Denominazione di Origine Controllata Brut 

PROSECCO SPARKLING

Denominazione di Origine Controllata Extra Dry

ROSÈ SPARKLING

Extra Dry
Frost Glass

Vendemmia 2010 Conegliano Valdobbiadene Prosecco Superiore

Mooie film van het Consortium. Je wordt er lekker rustig van en je krijgt direct zin in een glas prosecco!

Nu al succes met de DOCG status (Conegliano Valdobbiadene)

Ondanks de recessie is de verkoop van de Conegliano Valdobbiadene DOCG, de Superior categorie van Prosecco  in 2010 sterk gestegen. Met bijna 61 miljoen flessen halen ze een omzet van 380 miljoen euro. Met deze cijfers en groei kan men wel stellen dat de type aanduiding DOCG goed ontvangen is.

De Conegliano Valdobbiadene DOCG Superior is een wijn die internationaal succes geniet maar nog steeds “hand-made” is. Dit geldt men name voor de 2010 vintage. Hierbij wordt in het gebied wijnrank voor wijnrank gekeken en gewacht totdat de druiven perfect rijp zijn. Een complex proces.

Voordat de Prosecco producten uit het DOCG gebied gaan oogsten/plukken, komen er diverse vergaderingen aan te pas. Ook wel het “pre-harvest assembly” genoemd. In deze bijeenkomsten tussen de boeren en handelaren (consortium) praat men in detail over de staat en kwaliteit van de druiven. Maar nog belangrijker, wanneer men over mag/kan gaan tot het plukken van de druiven. Dit wordt in een technische vergadering bepaald per wijnrank/gebied.

Ondanks de diepe recessie is de productie en verkoop van de wijnen uit Conegliano-Valdobbiadene blijven groeien. Alleen al in de eerste 8 maanden van 2010 is er 317000 HL wijn geproduceerd en gebotteld. Hiermee kan met stellen dat het besluit de aanduidingen van de prosecco gebieden (DOCG-DOC-IGT) te wijzigen, positief is ontvangen.

Waar komt deze succes nou vandaan? Volgens het Consortium is het antwoord voorzichtigheid en behoedzaamheid. Juist door niet gelijk de prijzen enorm te verhogen in de hoop succes te behalen. Volgens de president van het Consortium Franco Adami, is het van belang om prijsschommelingen te voorkomen. Dit kan men realiseren door harmonie binnen de regio te krijgen.

Bron: Prosecco.it

Wij zijn benieuwd of deze prosecco docg producenten inderdaad hun prijzen op pijl kunnen houden. Een deel van de DOC en IGT prosecco’s hebben al een kleine prijsstijging doorgemaakt. Echter zijn dit vooral de handelaren die deze prijzen doorberekenen. Kan het Consortium genoeg invloed uitoefenen op de handel?

Prijzen Proseccco gestegen!

Jammer genoeg gaan de prijzen van prosecco omhoog. Er zijn hiervoor diverse redenen aan te wijzen. De statusaanwijzing DOC en DOCG doen langzamerhand hun werk. Er zijn strenge regels aan de prosecco-boeren opgelegd. Nog belangrijker, de hoeveelheid flessen die de boeren mogen produceren is in 2010 verder gelimiteerd. Dit fenomeen kennen wij ook van de Champagne. Een logisch gevolg daarvan is een prijsstijging. Daarnaast blijft prosecco ongekend populair. Waar men eerst de prosecco leerde kennen op het terras, is nu ook de B2B markt ingesprongen en koopt de consument veelvuldig prosecco in de (web)winkel. Zeker nu er in China en Rusland steeds meer vraag naar prosecco is, is de totale vraag flink gestegen. Iedereen weet wat dit doet met de prijs. Het wordt niet vermeld, maar wij denken dat de brandstofprijzen ook een rol speelt.

Wij hebben het idee dat de prosecco-boeren op zoek zijn naar hun positie in de markt van mousserende wijnen. Zo lang de vraag hoger is dan het aanbod zullen de prosecco-boeren waarschijnlijk hun prijzen blijven verhogen. Maar hoe lang zal dit duren? Waar ligt de grens? Wanneer dit proces gepaard gaat met een toename in kwaliteit lijkt het ons geen slechte ontwikkeling.

Prosecco Spumante van de Aldi

Tegenwoordig verkoopt de Aldi niet alleen de welbekende prosecco frizzante in blauwe fles. In de schappen staat nu ook de prosecco spumante. Omdat wij de prosecco frizzante van de Aldi niet van hoogstaande kwaliteit vinden (daar is de prijs ook niet naar), waren wij erg nieuwsgeierig naar de spumante. Maar wat is nu het verschil tussen de frizzante en spumante:

Omdat prosecco frizzante wordt gegist volgens de methode charmat bevat de wijn minder bubbels. Dat betekent dat het de tweede gisting niet op de fles ondergaat (zoals bij de methode traditionelle bij spumante) maar in een afgesloten tank plaatsvindt. Daardoor lost het door de gisting geproduceerde koolzuurgas op in de wijn. Dit proces geeft de prosecco-wijn zijn frisse, schuimige mousse. Doordat deze methode minder arbeidsintensief is, is de frizzante vaak goedkoper dan spumante. Daarnaast wordt over spumante 1,80 euro accijns geheven en over de frizzante 0,53 euro.

De prosecco spumante Corte Voila extra dry van de Aldi is erg smakelijk. De aroma's van groen fruit komen je tegemoet. Kortom een goede zet van de Aldi. En dat voor een prijs van 5,99 incl. btw en accijns (1,80 euro)